The Role of Infant Feeding and Childhood Diet in Vitamin D Deficiency in a Nineteenth-Century Rural Dutch Community

Abstract

Research on vitamin D deficiency in past and present populations shows the profound effect diet has on health. The rural Dutch community of Beemster, The Netherlands, revolved around cattle farming with access to enough sunlight to prevent vitamin D deficiency. However, analyses of a predominantly nineteenth-century cemetery revealed an unexpectedly high prevalence of rickets in non-adults (<18 years). Stable nitrogen (δ15N) and carbon (δ13C) isotope analyses of 227 individuals are used to reconstruct diet and infant feeding practices to explore if nutritional factors contributed to vitamin D deficiency. Infants and children (4 weeks–6.9 years) with rickets have significantly lower δ15N and δ13C values than those without rickets, suggesting that variable consumption of foods such as eggs and fish played a role in rickets occurrence. Infants were weaned on unpasteurized cow’s milk, some at a very young age, which could have caused deleterious health effects that worsened the absorption of dietary vitamin D and limited exposure to sunlight. Juveniles and adolescents (7.0–17.9 years) with rickets, and adults (18.0+ years) with residual rickets, do not have significantly dissimilar stable isotope values from their non-rachitic counterparts, suggesting that dietary differences, or health factors that caused dietary differences, were no longer present. A life-course approach demonstrates that infant and child diet were important etiological agents in the high rate of occurrence of vitamin D deficiency in Beemster. Stable isotope analysis permits assessment of the role of diet in the morbidity of past populations, and this offers important information for current understandings of disease etiology.

Onderzoek naar vitamine D-deficiëntie in vroegere en huidige populaties laat het diepgaande effect van voeding op de gezondheid zien. In de Nederlandse plattelandse gemeenschap Beemster was veehouderij de belangrijkste inkomstenbron en daarmee lijkt toegang tot voldoende zonlicht om vitamine D-tekort te voorkomen gegarandeerd. Echter, uit analyses van een overwegend negentiende-eeuwse begraafplaats bleek echter een onverwacht hoge prevalentie van rachitis in onvolwassen individuen (<18 jaar). Stabiele stikstof-(δ15N) en koolstof-(δ13C) isotopenanalyses van 227 personen worden gebruikt om dieet en voedingsgebruiken bij baby’s te reconstrueren om te onderzoeken of voedingsfactoren hebben bijgedragen aan het vitamine D-tekort. De resultaten laten zien dat baby’s en kinderen (4 weken–6,9 jaar) met rachitis een significant lagere δ15N-en δ13C-waarden hebben dan de baby’s en kinderen zonder rachitis, wat suggereert dat wisselende consumptie van voedingsmiddelen zoals eieren en vis een rol speelde bij rachitis. Zuigelingen, sommige al op zeer jonge leeftijd, werden gespeend met ongepasteuriseerde koemelk, dat schadelijke gezondheidseffecten kan hebben veroorzaakt die de opname van vitamine D uit het dieet verslechterde en beperkte blootstelling aan zonlicht verergerde. Jongeren en adolescenten (7,0–17,9 jaar) met rachitis en volwassenen (18,0+ jaar) met nog zichtbare rachitis opgelopen in de kindertijd, hebben overeenkomende stabiele isotoopwaarden in vergelijking met hun niet-rachitische tegenhangers. Dit geeft aan dat de verschillen in voeding of in gezondheidsfactoren die bij hebben gedragen aan de ontwikkeling van rachitis in baby’s en kinderen niet langer een rol speelden. Deze levensloopbenadering toont aan dat voeding voor baby’s en kinderen een belangrijke factor is bij het hoge voorkomen van vitamine D-tekort in Beemster. Stabiele isotopenanalyse maakt het mogelijk om de rol van voeding bij morbiditeit van populaties uit het verleden te onderzoeken en geeft zo belangrijke informatie voor huidige inzichten in de etiologie van ziekten.